Carnival in Coal "Collection Prestige" Reviews

ArdschockCoC_Review.jpg
 
You did (once again) a great job guys, review's coming soon on Algoblast, and I think you're a special selection in vs-webzine.com . Hell yeah you are.
Cheers à la saucisse cocktail et au Malesan!
OYC
 
:hotjump: :hotjump: METAL HAMMER Greece :hotjump: :hotjump:

I can find no words to describe the magnitude of this
dreadful plastic round thing that we usually call a
'music album'. The combination of styles here is
something around Disco and Grindcore, here we have
something that wants to sound like Mr Bungle with the
only difference that Mike Putton's split nail has more
talent that the two French people who consist the band
Carnival in Coal, and a single hair from his right
testicle has higher IQ that anyone who says is a fan
of these clowns. Honestly, it's so bad it's not even
funny.

1/10
Harris Karaolidis"

:wave: :worship: :D
 
man how can you give such a good album 1/10 i dont understand :err: like okay you might not be into it but no reason to give it 1/10 :erk: i dont know o_O anyway i give it 9/10 :D
 
the batterer said:
man how can you give such a good album 1/10 i dont understand :err: like okay you might not be into it but no reason to give it 1/10 :erk: i dont know o_O anyway i give it 9/10 :D

yeah, that's pretty outrageous... what you gotta bear in mind about critics is that a lot of them are pretty sad individuals, and seize any chance they can get to boost their needy egos by putting people down with "clever" insults... always disappointing when you see that sort of a review in a major publication though. Still, it's only Greece I suppose ;)
 
That greek dude seems to have some difficulties with French rock n'roll. He also rated 1/10 the last albums of CRACK OV DAWN and LYCOSIA, though these bands are much more "classic" in their approach of music (no Tex Avery music remixed by Carcass in it I mean).

Think he must be stuck to his Accept original LPs collection, or so... (and maybe finds Hammerfall too avantgarde). :tickled:
 
There's no accounting for taste... I guess the disappointing aspect of it is that the magazine gave it to him to review in the first place, not thinking it was worth a proper review...
 
Here's a review I wrote for Metalfan.nl

Carnival in Coal - Collection Prestige

Jaar van release: 2005
Label: Elitist Records

Na twee albums en een plaat vol originele, maffe covers, is daar nu Collection Prestige, de eerste Carnival in Coal release op het gevestigde Elitist label (onderdeel van Earache). Betekent dit wellicht de definitieve doorbraak voor Axel Wursthorn en Arno Strobl’s visionaire bandje? Mogelijk, voor zover dat natuurlijk opgaat voor een excentrieke multi-genre band die voor metalbegrippen een zeer avontuurlijke, open-minded instelling van de luisteraar vereist.

Ware het niet dat op de achterkant van het hoesje het klassieke Earache logo prijkt, zou je bij het aantreffen van Collection Prestige in de metalschappen aannemen dat het hier om een verdwaalde James Last of ‘Brilliant Classics’ cd gaat. Een beetje flauw misschien, maar het vestigt wel de aandacht op het parodiërende aspect van de band.

Het album komt vertrouwd op gang (zie Mr Bungle’s Disco Volante), met een zwaar metalexperiment (Party at Your House) dat lukraak afgewisseld wordt met Fuckable, een track die getypeerd wordt door een opgewekte, funky benadering die vervolgens uiteenvalt in een kakofonie van symfonische extreme metal en hakkende deathgrind. Tevens kent dit nummer in de vorm van cartooneske cut-ups de meest intense Bungle & Fantômas invloeden.

Om te zeggen dat het duo hier wel heel erg hun best doet om als een meer metal-gerichte versie van Bungle te klinken, is een zwaar understatement. Hier is bijna sprake van een parodie, en ik heb wel zo’n idee wat Mike Patton of Trey Spruance er van zou zeggen. Als liefhebber van breed georiënteerde multi-genre bands ben ik echter meer dan bereid wat leenwerk door de vingers te zien. Het is niet alsof Carnival in Coal de zoveelste band is die zich aan dit concept tegoed doet.

Vanaf dit punt ontwikkelt het album zich ongeveer zoals te verwachten valt, met meer scherpe contrasten en excentrieke infusies van de metalwereld vreemde muziekstijlen. Hoogtepunten zijn Right Click… Save As… (lekker robuuste deathcore met als thema het downloaden van mp3’s), The Lady and the Dormant Sponge (een verknipte theatrale zooi met diabolische black metal stukken) en Living In the Plastic Age (schizofrenie ten toppe).

Ik heb nogal m’n twijfels over de ‘all out’ disco knaller Cartilage Holocaust, die weliswaar ontzettend charmant is, maar uiteindelijk toch wat als een gimmick overkomt. Ohlala klinkt als een sexy hybride van Faith No More, Morbid Angel en Bungle’s California, en met Promenade gaat men met modern klassiek aan de haal.

Of je Collection Prestige nou benadert van het perspectief van een zelfbewuste parodie of een virtuoze multi-genre plaat, dit album heeft in beide gevallen veel te bieden. Gedaanteverwisselaars Wurshorn en Strobl zetten met z’n tweeën een ontzettend volle, gevarieerde sound neer, en de uitvoering is vrijwel vlekkeloos. Af en toe probeert het tweetal wat te enthousiast in de huid te kruipen van hun grote inspiratoren, maar het is ze vergeven. Ondanks dat het duo nergens het niveau van deze ‘templaatband’ behaalt, hebben ze toch maar mooi een plaat afgeleverd die Elitist in één klap tot het meest vooruitstrevende en zelfverzekerde metallabel van het moment maakt.

Score: 85 / 100

http://www.metalfan.nl/reviews.php?id=1896