RockTribune magazine (printed belgium)
Void Of Silence
The Grave Of Civilization
Code 666/Aural
Toen het Italiaanse ensemble Void Of Silence er zes jaar geleden een punt achter zette, was dat een stevige teleurstelling voor ondergetekende. Weinig bands uit de Laars van Europa kwamen ooit zo origineel uit de hoek als dit stel uit Rome, dat industrial doorspekte met doom en black metal in plaats van andersom. Drie klasseplaten (Toward The Dusk, Criteria Ov 666 en Human Antithesis) brachten zij voort en je zag hen groeien in hun van misantropie en heiligschennis doordrenkte composities. Het was dan ook een enorme opluchting onlangs te mogen vernemen dat Void Of Silence zopas de wapens terug opnam. In zes jaar kan er natuurlijk enorm veel veranderen, maar dat was buiten de eigenzinnigheid van tandem Ivan Zara (gitaar en bas) en Riccardo Conforti (drums, keyboards en samples) gerekend. Zij weten precies waar ze naartoe willen en beseften maar al te goed dat ze de juiste formule in handen hadden om verder te gaan zonder het roer drastisch om te gooien. Het was dus enkel maar kwestie van de juiste zanger aan te trekken. Op Human Antithesis was dat Alan Averill van Primordial, maar op The Grave Of Civilization haalden ze Brooke Johnson binnen, die je misschien kent van The Axis Of Perdition en een hele resem andere projecten. De aparte zangstem van de man houdt ergens het midden tussen Alan Averill en Johan Edlund van Tiamat. Ideaal dus om depressieve gevoelens over te brengen en de luisteraar een desolaat gevoel te bezorgen, of die zich nu voorheen goed voelde of niet. Het is weer even wennen met de nieuwe zanger, maar aangezien s mans stembanden in het plaatje passen, blijft Void Of Silence haar eigenheid behouden. Wat ze ook aanhielden, zijn de ellenlang uitgesponnen composities. Zo is de titelsong een maar liefst achttien minuten durende moloch en ook None Shall Mourn houdt de klaagzang een dik kwartier vol. Wie kickt op blasts, kan best een gigantische omweg nemen, maar zwartgallige metalfans zullen hier echt van smullen. Hopelijk duurt het deze keer niet weer zes jaar alvorens er een vervolg aan wordt gebreid!
Morbid Geert - 86
Void Of Silence
The Grave Of Civilization
Code 666/Aural
Toen het Italiaanse ensemble Void Of Silence er zes jaar geleden een punt achter zette, was dat een stevige teleurstelling voor ondergetekende. Weinig bands uit de Laars van Europa kwamen ooit zo origineel uit de hoek als dit stel uit Rome, dat industrial doorspekte met doom en black metal in plaats van andersom. Drie klasseplaten (Toward The Dusk, Criteria Ov 666 en Human Antithesis) brachten zij voort en je zag hen groeien in hun van misantropie en heiligschennis doordrenkte composities. Het was dan ook een enorme opluchting onlangs te mogen vernemen dat Void Of Silence zopas de wapens terug opnam. In zes jaar kan er natuurlijk enorm veel veranderen, maar dat was buiten de eigenzinnigheid van tandem Ivan Zara (gitaar en bas) en Riccardo Conforti (drums, keyboards en samples) gerekend. Zij weten precies waar ze naartoe willen en beseften maar al te goed dat ze de juiste formule in handen hadden om verder te gaan zonder het roer drastisch om te gooien. Het was dus enkel maar kwestie van de juiste zanger aan te trekken. Op Human Antithesis was dat Alan Averill van Primordial, maar op The Grave Of Civilization haalden ze Brooke Johnson binnen, die je misschien kent van The Axis Of Perdition en een hele resem andere projecten. De aparte zangstem van de man houdt ergens het midden tussen Alan Averill en Johan Edlund van Tiamat. Ideaal dus om depressieve gevoelens over te brengen en de luisteraar een desolaat gevoel te bezorgen, of die zich nu voorheen goed voelde of niet. Het is weer even wennen met de nieuwe zanger, maar aangezien s mans stembanden in het plaatje passen, blijft Void Of Silence haar eigenheid behouden. Wat ze ook aanhielden, zijn de ellenlang uitgesponnen composities. Zo is de titelsong een maar liefst achttien minuten durende moloch en ook None Shall Mourn houdt de klaagzang een dik kwartier vol. Wie kickt op blasts, kan best een gigantische omweg nemen, maar zwartgallige metalfans zullen hier echt van smullen. Hopelijk duurt het deze keer niet weer zes jaar alvorens er een vervolg aan wordt gebreid!
Morbid Geert - 86