rif raf, free *temporally quality releases* music zine belgium
15th year, n. 150 november 2003 p.42
(translation)
einsteins favorite saying that change is the only consistent thing in the world, is more than ever counting for the oeuvre of anathema. They kicked off as a doom metal band and nowadays the scousers are exploring all of music lands sub genres. By using countless new techniques and influences from a diverse range of sources (even jeff buckley approaches), this 7th full length album is the most adventurous anathema-record ever, a record which makes you tumble from one surprise into another. The highlight is closer, a very self-willed song. The incredible construction of this modest (serene) song leads to noisy guitar fantasies. But a natural disaster has more beauties to offer. What do you think of the breath taking guitarsolo at the end of flying! pulled under at 2000 metres a second could easily be in the afrekening chart (radiochart made by self-willed teenagers), while the female singer sung titletrack could easily be placed in the donna playlist (commercial radiostation). violence, a long instrumental end, varies from modest pianos till deafening guitar and drumm volleys. Just a quick mention of the production, which was done with great succes by the band itself. This is a first class record for surplus value seakers.
einstein's motto dat verandering de enige constante is, geldt eens te meer voor het oeuvre van anathema. begonnen als doommetalband exploreert deze Liverpoolse band thans alle muzikale niches. door het aanwenden van tal van nieuwe technieken en invloeden uit uiteenlopende bronnen (zelfs jeff buckley is soms nabij) is hun zevende full length-album de meest gedurfde Anathema-plaat tot nog toe, een plaat waarbij je van de ene verrassing in de andere tuimelt. het hoogtepunt is het zeer eigenzinnige 'closer'; de geweldige opbouw van deze ingetogen song leidt uiteindelijk tot noisy gitaarexploten. maar 'a natural disaster' heeft nog meer moois te bieden: wat dacht je van de adembenemende gitaarsolo aan het eind van 'flying'! 'pulled under at 2000 metres a second' zou zo in de afrekening een eerbiedwaardige plaats kunnen bekleden, terwijl het door een zangeres ingezongen titelnummer zo op de donna-playlist kan. 'violence', de lange instrumentale afsluiter varieert van ingetogen piano's tot snoeiharde gitaar- en drumsalvo's. nog even vermelden dat het vijftal de productie zelf met veel succes in handen genomen heeft. klasseplaat voor meerwaardezoekers! (stefan helsen)